Choroba zwyrodnieniowa stawu nadgarstkowo-śródręcznego kciuka
Jest to zużycie chrząstki wewnątrz stawu pomiędzy kością czworoboczną większą i podstawą pierwszej kości śródręcza.
Choroba zwyrodnieniowa tego stawu dotyczy głównie kobiet (80% przypadków) w wieku około 50-65 lat (przed lub po menopauzie). Jest często dziedziczna.
Zwyrodnienie stawów może być również pourazowe (w większości u mężczyzn) po złamaniu stawowym podstawy pierwszej kości śródręcza.
Objawy: Ból u podstawy kciuka przy ruchach kręcenia lub ściskania, wpływający na codzienne czynności, jak choćby odkręcanie butelki czy przekręcanie klucza.
W zależności od stadium choroby, istnieje kilka metod jej leczenia:
- Leczenie nieoperacyjne
- Unieruchomienie stawu (orteza)
- Środki przeciwzapalne i przeciwbólowe
- Podanie do stawu kwasu hialuronowego lub komórek macierzystych
- Podanie kortykosteroidu do stawu
- Leczenie operacyjne
- Wycięcie kości czworobocznej (trapezektomia) z lub bez plastyki więzadeł
- Implanty interpozycyjne
- Endoprotezoplastyka (całkowita wymiana stawu)
- Artrodeza stawu – usztywnienie (od którego się odchodzi)
Leczenie nieoperacyjne skuteczne jest w pierwszych stadiach choroby. Aby pozbyć się jej całkowicie konieczny jest zabieg operacyjny. Trapezektomia czyli usunięcie kości czworobocznej większej jest rodzajem zabiegu ostatecznego. Usunięcie jednej z kości uniemożliwia założenie endoprotezy czy tez implantu interpozycyjnego. Natomiast po wszczepieniu endoprotezy – jeśli doszłoby do jakichś powikłań – możliwa jest rewizja, czyli założenie innego rozmiaru, innego rodzaju endoprotezy lub w ostateczności właśnie trapezektomia.
Ostateczną decyzję o metodzie leczenia podejmuje lekarz po wykonaniu wszystkich niezbędnych badań. Najlepiej udać się do specjalisty w dziedzinie chirurgii ręki.